TEVAZU DEĞİL DERİN MEVZU

Öğrenciler Emekli Mehmet Efendi’nin sohbetine gelmişlerdi. Sosyoloji bölümünde okuduğunu söyleyen bir öğrenci söz aldı:

-Hocam esnafa sorarsın, ‘işler nasıl?’ diye. ‘Bir çorba parası kazanıyoruz işte’ der. Yeni araba almış birine ‘araban güzelmiş’ desen “Ayağımızı yerden kesiyor ya yeter der. Ev alan kişiye çok iyiymiş desen, evi başımızı sokacak yer işte diye cevap verir. Bunu neden yaparlar acaba bu tevazudan mı kaynaklanır?

Emekli Mehmet Efendi tebessüm ederek konuştu:

-Bir toplum düşünün ki iyinin iyisi vardır demez ama hep ‘beterin beteri var’ der, en kötü durumu kabullenir. Ölse bile ‘hayırlısı olsun’ der. Daha kötüsünden korkar. Ne zaman gülse ‘bugün çok güldüm başıma bir şey gelecek’ diye tahtaya vurur. Gülmekten korkar. ‘Önde gitme asılırsın arkada kalma basılırsın arazi ol görünme’ diyerek var olmaktan korkar. Mutlu olduğunu açık ettiğinde nazardan, hasetten korkar. Yani anlayacağınız bu tür tutumlar tevazu değil derin mevzu.