Güvercin ve yılan bir
araya gelmiş dertleşiyordu.
Yılan insanlardan çok
dertli idi. Söze başladı.
-İnsanlar sana barışın
sembolü, bana ise düşman gözüyle bakarlar. Seni omuzlarına alırlar, beni
gördüklerinde ise öldürmeye kalkışırlar.
Güvercin yılanı
sakinleştirmek istedi.
-İnsanların beni
barıştan yana, seni düşmanlıktan yana görmeleri bir gerçeklik değil, bir
yorumdur. Nitekim her yerde de seni düşman olarak görmezler. Bazı yerlerde
zurna çalıp sana dans imkânı tanırlar. Korkunun değil, eğlencenin aktörü
olursun.
Yılan insanlardaki bu
eğri büğrü düşünme şekline isyan edercesine konuştu.
-Ah insanlar ah!
Zıtlaşmayı sever, zıtlaşmadan düşmanlık, düşmanlıktan korku üretirler. Oysa bir
bilseler ki, zıtlıkların ahenkli bütünlüğünde hayat ne kadar anlamlı ve güzel bir
hale gelir.
Durdu
GÜNEŞ
(Her güne bir fıkra)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder