HAYATA DAİR TARİHTEN KISA NOTLAR

Yunanistan’ın Korint kentinin kuşatılacağı dedikodusu o dönem halkı telaşa sürüklemişti. Herkes kendine göre hazırlık yapıyordu. Diyojen’ de(MÖ 412-MÖ 323 Sinop’ta doğmuş Yunanistan Korint kentinde ölmüş filozof) harmanisini giyip fıçısını alarak sokağa çıkmış ve fıçısını sokaklarda bir oraya bir buraya sürükleyip durmuş.

Bu tavrı üzerine çevreden sormuşlar. “Neden böyle yapıyorsun?” Diyojen cevap vermiş. “Ben de herkes gibi meşgul görüneyim, hiçbir şey yapmıyormuş gibi görünmek olmaz”

Birçoklarının meşguliyeti Diyojen’in karikatörüze ettiği, meşguliyettendir. Ama insanlar görüntüyü kurtarmak, önemli işler yaptığı izlenimi vermek için benzer taktiği uygular.

** **

Heraklitos (MÖ 535-475) “İnsan aynı ırmağa iki kere giremez” demiş. Bir öğrencisi buna ekleme yapmış “Bir kere bile giremez”

Her an herşey değişiyor. Ama ne yazık ki önyargılarımız değişmiyor. Kişilerle ilgili bir kanaatımız sanki bütün zamanların değişmez bir durumu gibi kalıyor. Oysa yine Heraklitos’un dediği gibi “Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir.”

Demokritos’un şu sözünü hiç unutmayalım. “Taze güne taze fikirle başla; her gün yeni bir gündür.”

** **

Nasreddin Hoca derenin kenarında kedisini yıkar. Hocayı görenler, “Hocam kediyi yıkama ölür” deyip giderler.

Döndüklerinde kedinin ölmüş olduğunu görürler. Hocaya,“Hoca biz sana kedi yıkama ölür, demedik mi?” diye sorduklarında Hoca, “Yıkarken değil, sıkarken öldü” der.

Hoca bu fıkrasıyla insanlara ölçülü ve dengeli olmayı öğütler. Ölçü ve denge olmadığı takdirde bunun zararlı sonuçları olur. Ekrem Sancak üstadımızın dediği gibi “Makul olmak mükemmel olmaktan iyidir.”

** **

Bir adam Fransız yazar ve filozof Voltaire (1694-1778) ile konuşurken bir teolog ve filozoftan “ o herşeyi biyor” diye söz etti”

Voltaire şaşırdı sonra “Herşeyi bilecek kadar aptal mı?”

Sokrates (MÖ 469-MÖ 399) “Bildiğim tek şey varsa bilmediğimi bildiğimdir” der. Maalesef her şeyi bildiğini sanan o kadar cahil var ki. Bunlara bilmediğini bildirmek de mümkün olmuyor.Bilge insanlar bunların arasında acem işkencesi çekiyor.

(Eskiden İran’da bir alimi cezalandırmak için bir hücreye atarlar yanına da iki cahil koyarlarmış. Alim kendi başına kaldığında mutlu olabilir ama cahil olursa onun düşünsel rahatını kaçırır diye bu yapılırmış. Buna acem işkencesi deniyor)