Aslan tilkiyle sohbet ediyordu. Kafasına bir şey takılmış gibi merakla konuşmaya başladı. “Aslında her şeye kendi merkezimizden bakıyoruz. Kendimizi hep haklı ve doğru görüyoruz. Oysa seni kurnaz hatta hilekâr beni ise despot ve zalim olarak görüyorlar. Acaba gerçek, bizim bakış açımızla algıladığımız şey mi yoksa başkalarının gördüklerini düşündükleri şey mi? Merak ediyorum.”
Tilki düşünceye daldı. Sonra yavaş yavaş konuştu. “Bu konu çok felsefi bir konudur, benim boyumu aşar. En iyisi bilge baykuşu çağırıp ondan bir açıklama isteyelim.”
Bilge baykuş çağrıldı ve huzura alındıktan sonra aslan sorusunu sordu.“Kendimizi hiç öyle görmediğimiz halde tilkiyi kurnaz ve hilekâr beni despot ve zalim yapan ya da gösteren şey nedir?”
Bilge baykuş düşündü sonra konuşmaya başladı. “Doğruyu söylediğimde bir zarar görebilirim. Ama erdem odur ki bir bedele rağmen doğruyu konuşabilmektir. Eğer hükümranlık duygusu adalet anlayışıyla terbiye olmazsa ortaya despotluk ve zalimlik çıkar. Eğer akıl ahlaktan uzaklaşırsa ortaya kurnazlık ve hilekârlık çıkar. Tilki kendini ahlak, siz kendinizi adaletle donatırsanız, ister kendi merkezinizden bakın, isterse başkaları dışarıdan görsün gerçek değişmeyecek ve kendinizden emin olacaksınız.”
Durdu GÜNEŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder