MUTSUZLUĞUN KAYNAĞI

Bilge baykuşla karga sohbet ediyordu.

Karganın uzun süre düşündüğü bir soru vardı. Bilge baykuşa sordu:

-Bizler hayatımızdan şikâyet etmeden her fırsat bulduğumuzda neşeli şarkımızı söyleyerek hayatımıza devam ediyoruz. Ama insanları gözlüyorum, hep hayattan bir şikâyetleri var ve sanki mutsuzlukları hayatlarını istila etmiş gibi. Neden acaba?

Bilge baykuş bir süre düşündü, sonra açıkladı:

-İnsanlara bizden farklı olarak akıl ve irade verilmiş. Eğer insanlar bunu doğru kullanamazlarsa hayatları trajediye döner. İnsanlar farkında olmadan alışkanlarını bağımlılığa dönüştürerek iradeyi amaç dışında fonksiyonsuz hale getirirler. O zaman robotlaşırlar ve insanlıklarını hissedemezler. İradenin özgür şekilde kullanılamaması bir çeşit köleliktir. Diğer yandan insanın iradesi dışındaki sevimsiz olayları doğrudan kendi sorumluluğu gibi algılaması, üzülmesi de iradesini sağlıklı şekilde kullanamadığının işaretidir. Böyle davranmakla insan üzüntülerin yörüngesinden çıkamaz.

Karga:

-Peki, insanlık bu makûs talihini hiç değiştiremeyecek mi, hep mutsuz mu yaşayacaklar? Dedi.

Bilge baykuş kesin bir kararlılıkla konuştu:

-İnsanlar ya akıl ve iradelerini doğru kullanmayı öğrenip mutlu yaşayacaklar, ya da verilen akıl ve iradeyi iade edip biz hayvanlar gibi rahat yaşayacaklar.

Durdu GÜNEŞ

(Her güne bir fıkra)