İki papağan konuşuyordu. Birinci papağan:
“Ezberden konuşuyoruz ama korkmadan, özgürce konuşuyoruz. İnsanlara nazaran kendimizi çok şanslı hissediyorum. Çünkü onlar konuşmaktan korkuyor.”
İkinci papağan itiraz etti.
“Nasıl olur? Kendisini “ konuşan hayvan” olarak niteleyip konuşma ayrıcalığını yalnız kendinde gören insanoğlu, konuşmaktan niçin korksun ki?”
Birinci papağan sözlerine devam etti.
“Günlük hayatın pratiklerini konuşmak önemli değildir. Tüm hayvanlar da günlük hayatlarını devam ettirmek için kendi lisanlarıyla konuşurlar. Ama insanlar, hatırı sayılır bir şey söylemek istediklerinde, bizi konuşturmak zorunda kalıyorsa, konuşmakta ne kadar özgür sayılabilirler ki? İnsanlar kendi trajedilerini, bizi konuşturmak suretiyle komediye çeviriyor. Sonra da: ‘ Güleriz ağlanacak halimize!’ diye ahkâm kesiyorlar.”
Durdu GÜNEŞ
(Her güne bir fıkra)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder