TEVEKKÜLÜN BÖYLESİ

Değerli dostum Hüseyin Ayan anlattı.

Olay baba memleketi olan Ankara-Çamlıdere Bayındır köyünde yaşanmıştır.

İç Anadolu’da kış çetin geçer ve bazen özlenen bahar gelmekte nazlanır. Yoksulluğun yaygın, kışın zor ve uzun olduğu geçmiş zamanlar büyükler tarafından masal gibi anlatılır.

Bayındır köyünde de, eski yıllardaki bir kış dönemi çetin geçtiği gibi bir türlü bitmek bilmemiş. Bir yandan yakacak sıkıntısı diğer yandan hayvanların yeminin bitme tehlikesi var.

Kış mevsiminin bitmek üzere olduğu günlerden bir gün Hüseyin’in dedesi sabah bakmış ki, lapa lapa kar yağıyor, gayri ihtiyari sitemkâr bir eda ile konuşma başlamış.

-Ne biçim iş bu, ne biçim kış bu? Uzadıkça uzuyor, yağdıkça yağıyor.

Bunu duyan Hüseyin’in ninesi bu tür söylenmeyi doğru bulmamış olacak ki, ani bir tepkiyle,  tevekkül ve nükte yüklü sözünü söylemiş:

-Yağdırıyorsa mülküne yağdırıyor. Sana mı soracak?

Kaynak işi Hüseyin AYAN

Derleyen Durdu GÜNEŞ

(Her güne bir fıkra)